Zakład Opiekuńczo – Leczniczy dla Przewlekle Chorych prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Służebniczek N.M.P. N.P. – Prowincja Krakowska – w Chrzanowie ul. Śląska 62 a jest kontynuacją Domu Pomocy Społecznej, przy ulicy Sienkiewicza 11, który początkiem swoim sięga aż XVII wieku. Fundatorem jego był Mikołaj Spytko Ligęza w Bobrku. Ofiarował On dwa domy i 16 ha gruntu na utrzymanie ubogich miasta Chrzanowa. Do czasu okupacji niemieckiej w 1939 r. było kilkunastu ubogich, którzy mieli tam zapewnioną opiekę. Zakład był prowadzony przez świeckie panie. Z powodu braku opieki i złych warunków sanitarnych, w roku 1949 na prośbę Księdza Wolnego i Księdza Sieńki i zarządzenie śp. Księcia Kardynała Sapiechy zostały do pracy zaangażowane Siostry Służebniczki N.M.P. Starowiejskie, by objąć prowadzenie domu. Od roku 1950 ogólne zarządzenie czynników państwowych nadrzędna władzę nad Zakładem przejęła instytucja społeczna: Zrzeszenia Katolików „Caritas” – Zarząd Główny w Warszawie, bezpośredni Oddział Wojewódzki w Katowicach.
Dom do roku 1957 nosił nazwę: Dom Opieki dla Dorosłych „Caritas”, następnie: Dom Pomocy Społecznej dla Dorosłych „Caritas”. Przez kolejne reformy jakie były wdrażane w naszym kraju takie też były podpisywane umowy na świadczenie usług. Od roku 2000 został zawarty kontakt z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Budynek Zakładu Opiekuńczo – Leczniczego jest adoptowany z hotelu OHP, po wielu pracach remontowych obiekt przystosowany jest do potrzeb chorych. Jest to obiekt trzykondygnacyjny o powierzchni użytkowej 5074 mkw. z szpitalną windą i podjazdem dla niepełnosprawnych. Wyposażony w niezbędną aparaturę medyczną i rehabilitacyjną potrzebną do udzielania świadczeń medycznych, zgodnie z obowiązującymi wymogami.
Bł. Edmund Bojanowski 1814-1871 był człowiekiem modlitwy i czynu, założył pierwsze na ziemiach polskich ochronki dla dzieci, a później najliczniejsze obecnie w Polsce żeńskie zgromadzenie zakonne Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Nie został księdzem, choć od młodości bardzo tego pragnął. Swoje przeznaczenie pojął dopiero na łożu śmierci: „Teraz rozumiem, że Bóg chciał, abym w stanie świeckim umierał”.
Bojanowski to także literat, poeta, tłumacz, publicysta, wydawca, miłośnik i badacz folkloru, działacz kulturalny, społeczny i charytatywny. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 r
Założenie zgromadzenia zakonnego
Najważniejszym dziełem bł. Edmunda Bojanowskiego jest Zgromadzenie Sióstr Służebniczek, którego początek datuje się od założenia dnia 3 V 1850 r. ochronki dla dzieci wiejskich w Podrzeczu k. Gostynia. Edmund wybrał specjalnie dzień, który w tak piękny sposób łączy w sobie treści narodowe z religijnymi. Rocznica Konstytucji 3 Maja – symbol podźwignięcia się narodu i święto kościelne Znalezienia Krzyża. Trzem młodym siostrom, potocznie znanym ochroniarkami, składał życzenia ofiarnej pracy dla dobra Kościoła i narodu. To właśnie ochroniarki [wychowawczynie dzieci w wieku przedszkolnym w tzw. ochronkach], których przygotowaniem duchowym i umysłowym zajął się osobiście, stały się ewangelicznym ziarnem, z którego wyrosło Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Odtąd E. Bojanowski całe swoje serce, zdolności i majątek poświęcił sprawom tego właśnie dzieła.
Od początku swego istnienia, Zgromadzenia za najważniejszą cechę swej duchowości uważa realizowanie na co dzień ewangelicznego przykazania miłości Boga nade wszystko oraz miłości bliźniego, przejawiającej się w służebnej postawie wobec potrzebujących – na wzór Chrystusa.
Charakterystyczne cechy duchowości Zgromadzenia, to kult Jezusa w Eucharystii, pokora, umiłowanie pracy oraz cnota prostoty, na którą szczególny nacisk położył bł. Edmund w Testamencie pozostawionym siostrom: Co zawsze polecałem, dzis powtarzam: przede wszystkim prostotę zalecam. Dopóki ta w Zgromadzeniu trwać będzie, dopóty będzie w niej błogosławieństwo Boże.